1. Camlı taraça, üstü örtülü camlı balkon. 2. Hindistan ve Uzak Doğu da evlerin uzunluğunca yapılan hafif galeri. Bu tür verandalar taklit edilerek Avrupa da bazı evlerde de uygulanmıştır.
Veranda (İspanyolca: Baranda) ya da Taraça (İtalyanca: Terazza) yapıların zemin katında, yer ile aynı hizada ya da yükseltilmiş, üzeri bir çatıyla örtülü, yanları açık ya da camlı, büyükçe sundurma ya da balkon'dur.
Hindistan'da konuşulan pek çok yerel dilde karşılığı olmasından yola çıkılarak, verandaların ilk olarak Hint mimarisine ortaya çıkmış bir yapı stili olduğu sanılmaktadır.
Verandalar bu bölgelere çeşitli amaçlarla gelen Araplar, Hollandalar ve Portekizlilerin aracılığıyla Avrupa'ya ve oradan da tüm dünyaya yayılmıştır.
Bugün geleneksel Hint mimarisindeki biçiminden oldukça uzak olmasına karşın nispeten yeni bir mimari tarz olarak müstakil yapılarda sıkça kullanılmaktadır.
Yapılarda, açık hava sahalarını "oturum" amaçlı değerlendirmek için kullanılan teknikler, şu isimlerle anılırlar:
Teras, balkon, sundurma, veranda ve kameriye...
Taraça olarak da ifade edilen teras, bir yapının yer seviyesinden yüksek, kullanılabilir dış alanına deniyor. Teraslar bir evin balkonundan daha geniş olma özelliğine sahip, üstü açık olan bölümleri ifade ediyor.
Terasların kullanım alanları oldukça çeşitli bir yelpazeye sahip. Örneğin teraslar, küçük çapta bahçecilik yapmak için değerlendirilebilirken; özel kullanımlar için de tasarlanıyor. Teras tasarlanma aşamasında Peyzaj mimarlığı hizmetlerinin kullanılması da faydalı oluyor
Balkon fikri ilk kez Hristiyanlık'ta, imparator ve imparatoriçenin katedrallerdeki dini ayinleri halktan uzak, onlarla bağlantısı olmayan bir yerden izleme ihtiyacından meydana çıkmıştır. Balkon, yapılarda dış duvar seviyesinin önünde, önü açık olan bölüme deniyor. Balkonlara bir kapı aracılığıyla geçiş sağlanıyor.
Büyük konaklarda avluya bakan kapıların açıldığı bir yanı avluya bakan koridorlar da balkon olarak nitelendiriliyor.
Balkon çeşitleri kültürden kültüre, binadan binaya büyüklük ve şekil açısından değişkenlik gösteriyor. Gayrimenkuller için açık alan sahaları kapsamında yer alan balkonlar oturmak, yemek yemek, çamaşır asmak gibi işler için de kullanılabiliyor.
Sundurma, bir kapı ya da herhangi bir geçitin dış girişine çatı olacak biçimde, girişi yağmur, güneş gibi etmenlerden korumak amacıyla arkası duvara verilen yapıya deniyor.
Sundurmalar yapıların dış cephelerinde bulunuyor. Sundurmalar yerle temassız olabileceği gibi parmaklık, ince duvarlar gibi ögelerle desteklenebiliyor. Hint mimarisinde önemli bir yere sahip sundurmaların daha büyük boyutlarda, bütün ön cepheyi kaplayan türlerine veranda deniyor. Sundurmalar yeterli genişlikte inşa edildiği zaman üst kat zemininde balkon olarak kullanılabiliyor.
Veranda, yapıların zemin katında, yer ile aynı hizada ya da yükseltilmiş, üzeri bir çatıyla örtülü, yanları açık ya da camlı, büyükçe sundurma ya da balkonu ifade ediyor. Verandalar daha çok müstakil yapılarda sıkça kullanılıyor.
Çardak ve kamelya olarak da ifade edilen kameriye, tarla, bahçe ve avlularda yazın serinlemek ve vakit geçirmek amacıyla inşa edilen, üstü genelde örtülü, bazen sarmaşık bitkilerle kaplanan basit yapıya deniyor. Farklı şekillerde inşa edilebilen kameriyelerin içinde masa ve sandalye bulundurulması halinde çardak görevi görecektir.